اعتراف علمای اهل سنت به تولد حضرت مهدی (عج) + تصاویر کتاب ها
| اعتراف علمای اهل سنت به تولد حضرت مهدی (عج) + تصاویر کتاب ها | ||
| گروه مهدویت | ||
بسم الله الرحمن الرحیم تولد حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به اعتراف بزرگان اهل سنت
فهرست مطالب
مقدمه:اعتقاد به ظهور منجی در آخر الزمان ، باوری است همگانی که تمام ادیان الهی و حتی غیر الهی بر آن تأکید دارند. در میان مسلمانان از این اعتقاد به «مهدویت» تعبیر شده است. طبق روایات صحیح السند و متواتری که تمام مذاهب اسلامی آن را در معتبرترین کتاب‌های خود نقل کرده‌اند، در آخر الزمان شخصی که همنام رسول خدا صلی الله علیه وآله و از نسل آن حضرت است، ظهور نموده و جهان را که پر از ظلم و جور شده است، سرشار از عدالت و داد خواهد کرد . در طول تاریخ اسلام جز اندکی که مخالفت آنان تأثیری در اصل اعتقاد مهدویت ندارد، تمام مسلمانان بر اصل ظهور چنین شخصی اجماع دارند ؛ اما در برخی از جزئیات آن اختلافاتی دیده می‌شود. شیعیان و پیروان اهل بیت علیهم السلام اعتقاد دارند که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف از فرزندان امام حسن عسکری علیه السلام است و در سال 255 هجری قمری به دنیا آمده است. بر خلاف اهل سنت که معتقدند در آینده و نزدیک به زمان ظهور به دنیا خواهد آمد . ما در این مقالات کلمات برخی از علمای اهل سنت را نقل خواهیم کرد که تصریح کرده‌اند حضرت مهدی علیه السلام فرزند امام عسکری در سال 255 هجری قمری به دنیا آمده است. هر چند که اکثر آن‌ها بعد از تصریح بر تولد آن حضرت ، مطالب دروغ دیگری را نیز افزوده‌اند؛ مثل غیبت در سرداب و ... اما آن چه برای ما اهمیت دارد و به آن استناد کرده‌ایم ، اعتراف این اشخاص به تولد فرزند امام عسکری علیه السلام است. <!--[if !supportLists]-->1. الذهبی الشافعی (متوفاى 748 هـ):<!--[endif]-->شمس الدین ذهبی، یکی از بزرگان تاریخ اهل سنت در علم رجال، درایه، حدیث ، تاریخ و انساب در چندین کتاب خود؛ از جمله : العبر فی خبر من غبر، تاریخ الإسلام، سیر أعلام النبلاء تصریح کرده است که امام عسکری علیه السلام فرزندی به نام (م ح م د) داشته که د ر سال 256 هجری به دنیا آمده است. وی در کتاب العبر می‌نویسد: وفیها [سنة 256 ه] محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی محمد الجواد بن علی الرضا بن موسى الکاظم بن جعفر الصادق العلوی الحسینی أبو القاسم الذی تلقبه الرافضة الخلف الحجة و تلقبه بالمهدی وبالمنتظر وتلقبه بصاحب الزمان وهو خاتمة الاثنى عشر... . در سال 256 محمد بن الحسن العسکری که رافضی‌ها او را با القابی همچون : خلف الحجه ، مهدی ، منتظر و صحاب الزمان یاد می‌کنند، به دنیا آمد . او آخرین امام از ائمه دوازده گانه است. العبر فی خبر من غبر ، ج1 ، ص381
و در کتاب تاریخ الإسلام در شرح حال امام عسکری علیه السلام می‌نویسد: الحسن بن علی بن محمد بن علی الرضا بن موسى بن جعفر الصادق . أبو محمد الهاشمی الحسینی أحد أئمة الشیعة الذین تدعی الشیعة عصمتهم . ویقال له الحسن العسکری لکونه سکن سامراء ، فإنها یقال لها العسکر . وهو والد منتظر الرافضة . توفی إلى رضوان الله بسامراء فی ثامن ربیع الأول سنة ستین ، وله تسع وعشرون سنة . ودفن إلى جانب والده . وأمه أمة . ) وأما ابنه محمد بن الحسن الذی یدعوه الرافضة القائم الخلف الحجة ، فولد سنة ثمان وخمسین ، وقیل : سنة ست وخمسین . عاش بعد أبیه سنتین ثم عدم ، ولم یعلم کیف مات . وأمه أم ولد . حسن بن علی بن محمد ... علیه السلام یکی از ائمه شیعه است که آن‌ها اعتقاد به عصمت آنان دارد. او پدر همان شخصی است که رافضی‌ها منتظر او هستند... اما فرزندش محمد بن الحسن که رافضی‌ها و را قائم و خلف الحجه می‌نامند در سال258 یا 256 به دنیا آمد و دو سال بعد از پدرش زندگی کرد و سپس معدوم شد و مشخص نشد که چگونه مرد. تاریخ الإسلام ووفیات المشاهیر والأعلام، ج19، ص113.
شرح حال ذهبی:ابن ناصر الدین از مشاهیر قرن نهم ، (متوفای842 هـ ) در باره شخصیت ذهبی می‌گوید : الشیخ الامام الحافظ الهمام مفید الشام ومؤرخ الاسلام ناقد المحدثین وإمام المعدلین والمجرحین شمس الدین ... الدمشقی ابن الذهبی الشافعی . امام ، حافظ (کسی که بیش از صد هزار حدیث حفظ باشد) مورّخ واسلام شناس ، منتقد بر اهل حدیث ، پیشوا در جرح و تعدیل راویان ومؤلفان ، شمس الدین ذهبی. إبن ناصر الدین الدمشقی ، محمد بن أبی بکر ، الرد الوافر ، ناشر : المکتب الإسلامی - بیروت - 1393 ، الطبعة : الأولى ، تحقیق : زهیر الشاویش . و در جای دیگری از همین کتابش می‌گوید : وکان آیة فی نقد الرجال عمدة فی الجرح والتعدیل عالما بالتفریع والتأصیل إماما فی القراءات فقیها فی النظریات له دربة بمذاهب الأئمة وأربابا المقالات قائما بین الخلف بنشر السنة ومذهب السلف . در نقد رجال حدیث یگانه بود و در جرح وتعدیل راویان حدیث استاد و در استفاده فروع از اصول دانشمند و در دانش قرائت‌های قرآن پیشوا و در آراء و انظار فقیه بود . راه ورود به مذاهب چهار گانه و پیشوای همه اندیشه ها بود، یک تنه در میان معاصرانش به نشر و تبلیغ سنت و مذهب سلفی گری همت گمارد . الرد الوافر ، ج 1 ، ص 31 . و ابن حجر عسقلانی (متوفای 852هـ) در الدرر الکامنة می‌نویسد : قرأت بخط البدر النابلسی فی مشیخته کان علامة زمانه فی الرجال وأحوالهم حدید الفهم ثاقب الذهن وشهرته تغنی عن الإطناب فیه . من دستخط بدر نابلسی را که در شرح حال اساتیدش آورده است خواندم که در باره ذهبی گفته بود : وی در دانش رجال و حالات راویان و نویسندگان دانش فراوان داشت ، تیز فهم و ذهنی قوی داشت ، شهرت و آوازه او ما را از توصیف بیشتر بی نیاز می کند . ابن حجر عسقلانی ، الحافظ شهاب الدین أبی الفضل أحمد بن علی بن محمد ، الدرر الکامنة فی أعیان المائة الثامنة ، ج 5 ، ص 68 ، تحقیق : مراقبة / محمد عبد المعید ضان ، ناشر : مجلس دائرة المعارف العثمانیة - صیدر اباد/ الهند ، الطبعة الثانیة ، 1392هـ/ 1972م . و جلال الدین سیوطی (متوفای911هـ) در باره او می‌نویسد : الذهبی الإمام الحافظ محدث العصر وخاتمة الحفاظ ومؤرخ الإسلام وفرد الدهر والقائم بأعباء هذه الصناعة شمس الدین أبو عبد الله محمد بن أحمد بن عثمان قایماز الرکمانی ثم الدمشقی . ذهبی امام و حافظ ، حدیث گوی زمان و آخرین نفر از حافظان ، مورخ اسلام و یگانه زمان و ... بود . جلال الدین سیوطی ، عبد الرحمن بن أبی بکر ، طبقات الحفاظ ، ج 1 ، ص 521 ، ناشر : دار الکتب العلمیة - بیروت ، الطبعة الأولى ، 1403 هـ . 2. ابن حجر العسقلانی الشافعی (متوفای852هـ):ابن حجر عسقلانی، یکی دیگر از بزرگان علم رجال و حدیث اهل سنت است که تولد حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را مفروغ عنه گرفته و امام عسکری علیه السلام را پدر آن حضرت خوانده است . وی در کتاب لسان المیزان در شرح حال جعفر بن علی برادر امام عسکری علیه السلام می‌نویسد: 493 جعفر بن علی بن محمد بن علی بن محمد بن علی بن موسى بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب الحسینی أخو الحسن الذی یقال له العسکری وهو الحادی عشر من الأئمة الإمامیة ووالد محمد صاحب السرداب جعفر بن علی بن محمد ... برادر حسن است که به او عسکری گفته می‌شود . حسن عسکری (علیه السلام) امام یازدهم از ائمه دوازده گانه مذهب امامیه است که پدر محمد صاحب سرداب بوده است. لسان المیزان ج 2 ص 460
شرح حال ابن حجر عسقلانی:سیوطی در شرح حال او می‌نویسد: 34 - ابن حجر العسقلانی ، الحافظ شهاب الدین أبو الفضل أحمد بن علی أحمد بن علی بن محمد بن محمد بن علی بن محمود بن أحمد بن حجر بن أحمد الکنانی العسقلانی الأصل ، ثم المصری ، الشافعی ، قاضی القضاة شیخ الإسلام ، شهاب الدین ، أبو الفضل بن نور الدین ، بن قطب الدین ، بن ناصر الدین ، بن جلال الدین . فرید زمانه ، وحامل لواء السنة فی أوانه ، ذهبی هذا العصر ونضاره ، وجوهره الذی ثبت به على کثیر من الاعصار فخاره ، أمام هذا الفن للمقتدین ، ومقدم عساکر المحدثین ، وعمدة الوجود فی التوهیة والتصحیح ، وأعظم الشهود والحکام فی بابی التعدیل والتجریح . ابن حجر عسقلانی ... در اصل عسقلانی و ساکن مصر و پیرو مذهب شافعی بود. او قاضی القاضی ، شیخ الإسلام ، یگانه زمان خود، پرچمدار سنت در دوران خود، او همانند ذهبی و همقطاران او در این دوران، پیشوای این فن برای پیشوایان، جلودار لشکر محدثان، رکن اساسی در تضعیف و تصحیح روایات، بزرگترین شاهد و حاکم در باب جرح و تعدیل بود. السیوطی، جلال الدین أبو الفضل عبد الرحمن بن أبی بکر (متوفاى911هـ)، نظم العقیان فی أعیان الأعیان ، ج 1 ص 45، تحقیق : فیلیب حتی ، ناشر : المکتبة العلمیة - بیروت 3. ابن حجر الهیثمی، (متوفاى973هـ):ابن حجر مکی، در کتاب الصواعق المحرقه، تصریح می‌کند که امام عسکری علیه السلام فرزندی داشته که در زمان وفات آن حضرت 5 ساله بوده است: ولم یخلف غیر ولده أبی القاسم محمد الحجة ، وعمره عند وفاة أبیه خمس سنین ، لکن أتاه الله فیها الحکمة ، ویسمى القائم المنتظر... . امام عسکری فرزندی غیر از ابو القاسم محمد الحجه نداشت که در هنگام وفات پدرش پنج ساله بود؛ اما خداوند به او در آن سن کم حکمت عطا کرد و قائم، منتظر و ... نامیده شده است. الصواعق المحرقة علی أهل الرفض والضلال والزندقة، ص207
شرح حال ابن حجر هیثمی:عبد القادر العیدروسی (متوفای 1037هـ) در باره او می‌گوید : وفیها [سنة أربع وسبعین بعد التسعمائة ] فی رجب توفی الشیخ الإمام شیخ الإسلام خاتمة أهل الفتیا والتدریس ناشر علوم الامام محمد بن إدریس الحافظ شهاب الدین أبو العباس أحمد بن محمد بن علی بن حجر الهیتمی السعدی الأنصاری بمکة ودفن بالمعلاة فی تربة الطبریین وکان بحرا فی علم الفقه وتحقیقه لا تکدره الدلاء وإمام الحرمین کما أجمع على ذلک العارفون وانعقدت علیه خناصر الملاء إمام اقتدت به الأئمة وهمام صار فی إقلیم الحجاز أمة مصنفاته فی العصر آیة یعجز عن الإتیان بمثلها المعاصرون ... واحد العصر وثانی القطر وثالث الشمس والبدر من أقسمت المشکلات أن لا تتضح إلا لدیه وأکدت المعضلات آلیتها أن لا تتجلى إلا علیه لا سیما وفی الحجاز علیها قد حجر ولا عجب فإنه المسمى بابن حجر . ابن حجر هیثمی دریائی از دانش فقه و تحقیق ، امام مدینه و مکه بود که همه پیشوایان به وی اقتدا می کردند ، در سرزمین حجاز از جهت آثار نمونه‌ای بود که مثل و مانند نداشت ... . العیدروسی ، عبد القادر بن شیخ بن عبد الله ، تاریخ النور السافر عن أخبار القرن العاشر ، ج 1 ، ص 258 ، ناشر : دار الکتب العلمیة - بیروت ، الطبعة الأولى ، 1405 . 4. ابن أثیر الجزری (متوفاى630هـ) :ابن أثیر جزری، در کتاب معتبر الکامل فی التاریخ تصریح می‌کند که امام عسکری علیه السلام فرزندی به نام م ح م د داشته است: وفیها توفی الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسى بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب (ع) . وهو أبو محمد العلوی العسکری وهو أحد الأئمة الاثنی عشر على مذهب الامامیة ، وهو والد محمد الذی یعتقدونه المنتظر بسرداب سامرا وکان مولده سنة اثنتین وثلاثین ومائتین. در سال 260هجری قمری حسن بن علی ... علیهم السلام از دنیا رفت. او ابو محمد عسکری یکی از ائمه دوازده گانه مذهب امامیه است . او پدر محمد است که شیعیان منتظر او از سرداب سامرا هستند . الکامل فی التاریخ ، ج 6 ، ص249 ـ 250 .
شرح حال ابن اثیر:ابن خلکان در وفیات الأعیان می‌نویسد: 460 عز الدین ابن الأثیر الجزری أبو الحسن علی بن أبی الکرم محمد بن محمد بن عبد الکریم بن عبد الواحد الشیبانی المعروف بابن الأثیر الجزری الملقب عز الدین ولد بالجزیرة ونشأ بها ثم سار إلى الموصل مع والده وأخویه........وکان إماما فی حفظ الحدیث ومعرفته وما یتعلق به وحافظا للتواریخ المتقدمة والمتأخرة وخبیرا بأنساب العرب وأخبارهم وأیامهم ووقائعهم صنف فی التاریخ کتابا کبیرا سماه الکامل ابتدأ فیه من أول الزمان إلى آخر سنة ثمان وعشرین وستمائة وهو من خیار التواریخ . او در حفظ حدیث ، شناخت آن و آن چه به علم حدیث مربوط می‌شود پیشوا و حافظ تاریخ گذشته و معاصر بود. همچنین در علم انساب ، تاریخ ، اخبار و حوادث عرب متحبر بود. کتاب بزرگی به نام الکامل نوشته است که حوادث سرآغاز تاریخ تا سال 628 را در آن آورده و از بهترین کتاب‌های تاریخی است. إبن خلکان، ابوالعباس شمس الدین أحمد بن محمد بن أبی بکر (متوفاى681هـ)، وفیات الأعیان و انباء أبناء الزمان، ج 3 ص 348، تحقیق احسان عباس، ناشر: دار الثقافة - لبنان. و ابن کثیر دمشقی در کتاب البدایۀ والنهایۀ ، ابن أثیر را امام و علامه و کتاب الکامل فی التاریخ را از بهترین کتاب‌های تاریخی می‌شمارد: ابن الاثیر مصنف اسدالغابة والکامل هو الامام العلامة عز الدین أبو الحسن علی بن عبدالکریم بن عبد الواحد الشیبانی الجزری الموصلی المعروف بابن الاثیر مصنف کتاب أسد الغابة فی أسماء الصحابة وکتاب الکامل فی التاریخ وهو من أحسنها حوادث ابتدأه من المبتدأ إلى سنة ثمان وعشرین وستمائة. ابن کثیر الدمشقی، ابوالفداء إسماعیل بن عمر القرشی (متوفاى774هـ)، البدایة والنهایة، ج 13 ص 139، ناشر: مکتبة المعارف – بیروت. 5. عبد الوهاب شعرانی (متوفای974هـ)عبد الوهاب شعرانی، یکی از بزرگان اهل سنت در قرن دهم هجری تصریح می‌کند که ما منتظر حضرت مهدی علیه السلام هستیم که او فرزند امام عسکری علیه السلام است و در سال 255 به دنیا آمده و تا امروز 706 سال دارد : المبحث الخامس والستون : فی بیان أن جمیع أشراط الساعة التی أخبرنا الشارع صلی الله علیه وسلم حق لابد أن یقع کلها قبل قیام الساعة وذلک کخروج المهدی ثم الدجال ثم نزول عیسى وخروج الدابة وطلوع الشمس من مغربها ورفع القرآن وفتح سد یأجوج ومأجوج ، حتى لو لم یبق من الدنیا إلا مقدار یوم واحد لوقع ذلک کله. قال الشیخ تقی الدین بن أبی منصور فی عقیدته : وکل هذه الآیات تقع فی المائة الأخیرة من الیوم الذی وعد به رسول الله صلی الله علیه وسلم أمته بقوله : إن صلحت أمتی فلها یوم وإن فسدت فلها نصف یوم، یعنی من أیام الرب المشار الیها بقوله «وإن یوما عند ربک کألف سنة مما تعدون». وقال بعض العارفین: وأول الألف محسوب من وفاة علی بن أبی طالب رضی الله عنه آخر الخلفاء. فإن تلک المدة کانت من جملة أیام نبوة رسول الله ورسالته فمهد الله تعالى بالخلفاء الأربعة البلاد ، ومراده صلی الله علیه وسلم إن شاء الله بالألف قوة سلطان شریعته إلی إنتهاء الألف، ثم تأخذ فى الاضمحلال إلی أن یصیر الذین غریبا کما بدأ، وذلک الاضمحلال یکون بدایته سنة ثلاثین من القرن الحادی عشر، فهناک یترقب خروج المهدی. وهو من أولاد الإمام حسن العسکری , ومولده علیه السلام لیلة النصف من شعبان سنة خمس وخمسین ومائتین، وهو باق إلی أن یجتمع بعیسى بن مریم علیه السلام، فیکون عمره إلی وقتنا هذا ـ وهو سنة ثمان وخمسین وتسعمائة ـ سبعمائة سنه وست سنین. بحث شصت وپنجم: در بیان این مطلب که علامت‌های قیامت که حضرت محمد صلی الله علیه واله خبر داده است حق است و باید همه آن‌ها قبل از قیامت اتفاق بیفتد. علامت‌هایی مثل خروج مهدی، پس از آن خروج دجال، سپس خروج عیسی و خروج دابه، بیرون آمدن خورشید از غرب و طلوع خورشید از غرب، بالا رفتن قرآن، باز شدن سد یأجوج و مأجوج . حتی اگر از عمر دنیا به اندازه یک روز باقی مانده باشد، تمام این علامات اتفاق می‌افتد. قال الشیخ تقی الدین بن أبی منصور در کتاب عقیده خودش: همه این نشانه‌ها در صد سال آخر روزی که پیامبر صلی الله علیه واله امتش را وعده داده است اتفاق می‌افتد. آن جا که فرمود: اگر امت من اصلاح شود، او یک روز حکومت خواهد کرد و اگر فاسد شوند، نصف روز . مقصود آن حضرت از روز ، روزهایی اس که خداوند در قرآن به آن اشاره کرده است آن جا که فرمود: «روز در نزد خداوند به اندازه هزار سالی است که شما می‌شمارید». بعضی از عرفا گفته‌اند: هزار سال اول از روز وفات علی بن أبی طالب علیه السلام که آخرین خلیفه است شمرده می‌شود. زیرا این ایام (ایام خلفای چهار گانه) از ایام نبوت رسول خدا صلی الله علیه واله و پیامبری او شمرده می‌شود. پس خداوند به وسیله خلفای چهار گانه شهرها را آماده کرد. مقصود آن حضرت این است که اگر خداوند بخواهد دین در این هزار سال قوی خواهد بود و سپس دین سقوط می‌شود و به همان صورتی که از اول غریب بود، درمی‌آید. این سقوط از سال سیم قرن یازدهم شروع شده است. از این زمان باید منتظر خروج مهدی بود. و مهدی از اولاد امام حسن عسکری علیه السلام است که در شب نیمه شعبان سال 255هجری به دنیا آمده است و او تا زمانی که با حضرت عیسی بن مریم علیه السلام دیدار کند باقی خواهد ماند. پس عمر آن حضرت تا این سال ـ 958هـ ـ هفت صد و شش سال شده است. الیواقیت والجواهر ، ج2 ، ص127
شرح حال شعرانی:برای اثبات دانش شعرانی و این که او از بزرگان اهل سنت به شمار می‌رود، همین گفته آلوسی سلفی کفایت می‌کند که به مناسبتی می‌گوید: ومن العجیب أن مولانا الشعرانی وهو من أکابر أهل السنة بل من مشایخ أهل الله تعالى نقل عن شیخه الخواص أنه خص العصمة بملائکة السماء. عجیب است که مولای ما شعرانی که او از بزرگان اهل سنت و بلکه از بزرگان مسلمان است از استادش نقل کرده است که او تنها ملائکه را معصوم می‌دانسته است. الآلوسی البغدادی الحنفی، أبو الفضل شهاب الدین السید محمود بن عبد الله (متوفاى1270هـ)، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم والسبع المثانی، ج 1 ص 221، ناشر: دار إحیاء التراث العربی – بیروت. 6. سبط بن الجوزی الحنفی (متوفاى654هـ):سبط بن جوزی حنفی، در کتاب تذکرۀ الخواص فصلی را به امام زمان علیه السلام و مشخصات آن حضرت اختصاص داده است: ذکر أولاده منهم محمد الإمام فصل فی ذکر الحجة المهدی محمد بن الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسى بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب ، وکنیته أبو عبد الله وأبو القاسم وهو الخلف الحجة صاحب الزمان القائم والمنتظر والتالی وهو آخر الأئمة ، وقال : ویقال له ذو الإسمین محمد وأبو القاسم قالوا : أمه أم ولد یقال لها : صقیل. بحث فرزندان امام عسکری که یکی از آن‌ها امام محمد است. فصلی در باره حجت و مهدی محمد بن الحسن بن علی .... کنیه‌اش ابو عبد الله و أبو القاسم است . او همان خلف حجت، صاحب الزمان، قائم، منتظر و آخرین نفر از ائمه است. برخی گفته‌اند که او دو اسم داشته: یکی محمد و دیگری ابو القاسم . گفته‌اند که مادرش کنیز بوده که به او صقیل می‌گفته‌اند... . تذکرة الخواص، ص363 -364.
شرح حال سبط بن جوزیشمس الدین ذهبی در باره او می‌گوید: یوسف بن قُزْغْلی بن عبد الله . الإمام ، الواعظ ، المؤرخ شمس الدین ، أبو المظفر الترکی ، ثم البغدادی العونی الحنفی . سِبْط الإمام جمال الدین أبی الفرج ابن الجوزی ؛ نزیل دمشق . وُلِد سنة إحدى وثمانین وخمسمائة ... وکان إماما ، فقیها ، واعظا ، وحیدا فی الوعظ ، علاّمةً فی التاریخ والسیر ، وافر الحرمة ، محبباً إلى الناس ... ودرّس بالشبلیة مدة ، وبالمدرسة البدریة التی قبالة الشبلیة . وکان فاضلا عالما ، ظریفا ، منقطعا ، منکرا ، على أرباب الدول ما هم علیه من المنکرات ، متواضعا صاحب قبول تام . یوسف بن فزعلی حنفی ، پیشوا ، فقیه ،تاریخ دان و در سخنوری یگانه بود ، در تاریخ و سرگذشت ، علامه و در نزد مردم بسیار قابل احترام و محبوب بود . مدتی در شبیله و مدرسه بدریه تدریس می‌کرد ، او فاضل ، دانشمند و نکته سنج بود و با دولتمردانی که کارهای ناپسندی می‌کردند ، مخالفت می‌کرد و همگان او را قبول داشتند . الذهبی ، شمس الدین محمد بن أحمد بن عثمان بن قایماز ، تاریخ الإسلام ووفیات المشاهیر والأعلام ، ج 48 ص 183، تحقیق : د. عمر عبد السلام تدمرى ، ناشر : دار الکتاب العربی - لبنان/ بیروت ، الطبعة : الأولى ، 1407هـ - 1987م . أبو محمد یافعی (متوفای768هـ) در باره او می‌نویسد : العلامة الواعظ المورخ شمس الدین أبو المظفر یوسف الترکی ثم البغدادی المعروف بابن الحوزی سبط الشیخ جمال الدین أبی الفرج ابن الجوزی أسمعه جده منه ومن جماعة وقدم دمشق سنة بضع وست مائة فوعظ بها وحصل له القبول العظیم للطف شمائله وعذوبة وعظه . در شهر دمشق مردم را موعظه می کرد و چون چهره و سخنش جذاب بود ، مورد قبول و پذیرش عموم قرار گرفت ... . الیافعی ، أبو محمد عبد الله بن أسعد بن علی بن سلیمان ، مرآة الجنان وعبرة الیقظان ، ج 4 ، ص 136 ، ناشر : دار الکتاب الإسلامی - القاهرة - 1413هـ - 1993م . قطب الدین الیونینی (متوفای726هـ) در باره او می‌نویسد : وکان أوحد زمانه فی الوعظ حسن الإیراد ترق لرؤیته القلوب وتذرف لسماع کلامه العیون وتفرد بهذا الفن وحصل له فیه القبول التام وفاق فیه من عاصره وکثیراً ممن تقدمه حتى أنه کان یتکلم فی المجلس الکلمات الیسیرة المعدودة أو ینشد البیت الواحد من الشعر فیحصل لأهل المجلس من الخشوع والاضطراب والبکاء ما لا مزید علیه فیقتصر على ذلک القدر الیسیر وینزل فکانت مجالسه نزهة القلوب و الأبصار یحضرها الصلحاء والعلماء والملوک والأمراء والوزراء وغیرهم ولا یخلو المجلس من جماعة یتوبون ویرجعون إلى الله تعالى . در وعظ و سخنرانی در زمان خودش منحصر به فرد بود ، با دیدنش رقت قلب برای بیننده ایجاد می‌شد و با شنیدن سخنش اشک‌ها جاری می شد ، مورد قبول عموم بود ، گاهی در مجلسی کلماتی اندک و یا شعری می خواند همه حاضران را به گریه می انداخت . در مجلس وی همواره دانشمندان و امیران و وزیران و غیر آنان حضور می یافتند ، و هیچگاه نمی شد که بدون توبه کسی از مجلسش خارج شود . الیونینی ، قطب الدین أبو الفتح موسى بن محمد ، ذیل مرآة الزمان ، ج 1 ، ص 15 . 7 . المسعودی الشافعی (متوفاى346هـ):علی بن الحسین مسعودی، یکی از بزرگان شافعی مذهب در کتاب معتبر مروج الذهب تصریح به ولادت حضرت مهدی علیه السلام کرده است: الإمام الثانی عشر وفی سنة ستین ومائتین قبض أبو محمد الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسى بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب علیهم السلام فی خلافة المعتمد، وهو ابن تسع وعشرین سنة، وهو أبو المهدی المنتظر، والإِمام الثانی عشر عند القطِعیة من الإِمامیة، در سال 260هـ ابو محمد حسن بن علی ... در زمان خلافت معتمد و در سال 29 سالگی از دنیا رفت. او پدر مهدی منتظر است که امام دوازدهم از دیدگاه مذهب دوازده امامی به شمار می‌رود. مروج الذهب ج 4 ص 160
شرح حال مسعودیتاج الدین سبکی (متوفای771هـ) ، نام مسعودی را در زمره علمای شافعی آورده و او را مورخ ، صاحب فتوا و علامه می‌داند : على بن الحسین بن على المسعودى صاحب التواریخ کتاب مروج الذهب... وکان أخباریا مفتیا علامة.. . طبقات الشافعیة الکبرى ، ج 3 ، ص 456 ، تحقیق : د. محمود محمد الطناحی د.عبد الفتاح محمد الحلو ، ناشر : هجر للطباعة والنشر والتوزیع - 1413هـ ، الطبعة : الثانیة . و علیمی مجیر الدین حنبلی (متوفای927هـ ) در باره او می‌نویسد : علی بن الحسین بن علی أبو الحسن المسعودی من أعلام التاریخ ومن مشاهیر الرحالین ومن الباحثین المقدرین من أهل بغداد أقام بمصر وتوفی فیها عام 346 ه له مؤلفات عدیدة منها مروج الذهب وأخبار الزمان وغیر ذلک من المؤلفات القیمة . الأنس الجلیل بتاریخ القدس والخلیل ، ج 1 ، ص 11 ، تحقیق : عدنان یونس عبد المجید نباتة ، ناشر : مکتبة دندیس - عمان - 1420هـ- 1999م . شمس الدین ذهبی نیز او را اخباری و معتزلی خوانده است: 343 المسعودی صاحبمروج الذهب وغیره من التواریخ أبو الحسن علی بن الحسین بن علی من ذریة ابن مسعود عداده فی البغاددة ونزل مصر مدة وکان أخباریا صاحب ملح وغرائب وعجائب وفنون وکان معتزلیا سیر أعلام النبلاء ، ج 15 ص 48 و جمال الدین أتابکی در کتاب النجوم الزاهره او را شیخ، امام، مورخ ، اخباری و علامه معرفی کرده است: وفیها توفی علی بن الحسین بن علی الشیخ الإمام المؤرخ العلامة أبوالحسن المسعودی صاحب التاریخ المسمى بمروج الذهب قیل إنه من ذریة ابن مسعود وکان أصله من بغداد ثم أقام بمصر إلى أن مات بها فی جمادى الآخرة قال المسبحی فی تاریخه وکان أخباریا علامة الأتابکی ، جمال الدین أبی المحاسن یوسف بن تغری بردى (متوفاى874هـ) ، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر والقاهرة ، ج 3 ص 315، ناشر : وزارة الثقافة والإرشاد القومی – مصر. 8. إبن خلکان (متوفاى681هـ):ابن خلکان در کتاب وفیات الأعیان می‌نویسد که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در شب جمعه نیمه شعبان سال 255 هجری قمری به دنیا آمد و در هنگام وفات پدر بزرگوارش پنج ساله بوده است. هر چند که او نیز همانند ذهبی دروغ‌های دیگری افزوده است: 562 أبو القاسم المنتظر : أبو القاسم محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی بن محمد الجواد المذکور قبله ثانی عشر الأئمة الاثنی عشر على اعتقاد الامامیة المعروف بالحجة وهو الذی تزعم الشیعة أنه المنتظر والقائم والمهدی وهو صاحب السرداب عندهم وأقاویلهم فیه کثیرة وهم ینتظرون ظهوره فی آخر الزمان من السرداب بسر من رأى کانت ولادته یوم الجمعة منتصف شعبان سنة خمس وخمسین ومائتین ولما توفی أبوه وقد سبق ذکره کان عمره خمس سنین واسم امه خمط وقیل نرجس والشیعة یقولون إنه دخل السرداب فی دار أبیه وامه تنظر إلیه فلم یعد یخرج إلیها وذلک فی سنة خمس وستین ومائتین وعمره یومئذ تسع سنین. وفیات الأعیان و انباء أبناء الزمان، ج2، ص94.
و در جلد چهارم از همین کتاب می‌گوید: أبو القاسم المنتظر أبو القاسم محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی بن محمد الجواد المذکور قبله ، ثانی عشر الأئمة الاثنی عشر علی اعتقاد الإمامیة ، المعروف بالحجة ، وهو الذی تزعم الشیعة أنه المنتظر والقائم والمهدی، وهو صاحب السردب عندهم، وأقاویلهم فیه کثیرة، وهم ینتظرون ظهوره فی آخر الزمان من السرداب بسر من رأیز کانت ولادته یوم الجمعة منتصف شعبان سنة خمس و خمسین ومأتین، ولما توفی أبوه _ وقد سبق ذکره ـ کان عمره خمس سنین، وإسم أمه خمط وقیل نرجس. أبو القاسم المنتظر محمد بن الحسن العسکری ... در نیمه شعبان سال 255 هجری در روز جمعه به دنیا آمد و هنگامی که پدرش از دنیا رفت، پنج ساله بود . نام مادرش خمط بوده و گفته شده که اسمش نرجس بوده است. وفیات الأعیان، ج4 ، ص176
البته همان‌طور که پیش از این نیز گفتیم ، آن چه برای ما مهم است، اعتراف او به تولد حضرت مهدی علیه السلام اما دیگر دروغ‌هایی که می‌گوید از نظر ما ارزشی ندارد و در جای دیگر بارها جواب داده شده است. شرح حال ابن خلکانذهبی در کتاب تاریخ الإسلام در باره او می‌نویسد: 6 - أحمد بن محمد بن إبراهیم بن أبی بکر ابن خلکان . قاضی القضاة ، شمس الدین ، أبو العباس البرمکی ، الإربلی ، الشافعی ... وکان إماما ، فاضلا ، بارعا ، متفنناً ، عارفا بالمذهب ، حسن الفتاوى ، جید القریحة ، بصیرا بالعربیة ، علامة فی الأدب والشعر وأیام الناس ، کثیر الاطلاع ، حلو المذاکرة ، وافر الحرمة ، من سروات الناس . قدم دمشق فی شبیبته . احمد بن محمد بن ابراهیم بن خلکان ، قاضی القضات و شافعی مذهب بود. او پیشوا، فاضل ، متخصص در رشته‌های مختلف، آشنا به مذهب، دارای فتواهای خوب، خوش ذوق، آگاه به زبان عرب، علامه در علوم ادب ، شعر و تاریخ و ... بود. الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى 748 هـ)، تاریخ الإسلام ووفیات المشاهیر والأعلام ، ج 51 ص 66، تحقیق : د. عمر عبد السلام تدمرى ، ناشر : دار الکتاب العربی - لبنان/ بیروت، الطبعة : الأولى، 1407هـ - 1987م ، 9. أبو الفداء (متوفاى732هـ):عماد الدین أبو الفداء نویسنده کتاب تاریخ مشهور المختصر فی أخبار البشر در شرح حال امام عسکری علیه السلام می‌نویسد: وکانت ولادة الحسن العسکری المذکور، فی سنة ثلاثین ومائتین، وتوفی فی سنة ستین ومائتین فی ربیع الأول، وقیل فی جمادى الأولى، بسرمن رأى، ودفن إِلى جانب أبیه علی الزکی المذکور، والحسن العسکری المذکور، هو والد محمد المنتظر، صاحب السرداب، ومحمد المنتظر المذکور هو ثانی عشر الأئمة الاثنی عشر، على رأى الإِمامیة، ویقال له القائم، والمهدی، والحجة. وولد المنتظر المذکور، فی سنة خمس وخمسین ومائتین. ولادت امام حسن عسکری در ساله 230 و وفاقت آن حضرت در سال 260 هجری در شهر سامرا بوده و در کنار پدرش علی الزکی دفن شده است. امام عسکری پدر محمد منتظر و صاحب سرداب است. محمد منتظر ، امام دوازهم بنابر اعتقاد شیعیان است که به او قائم ، مهدی و حجت می‌گویند . او در سال 255 به دنیا آمده است. المختصر فی أخبار البشر ج 2 ص 45
شرح حال ابوالفداءابن قاضی شهبه در کتاب طبقات الشافعیه در باره أبو الفداء می‌نویسد: 537 إسماعیل بن علی بن محمود بن عمر بن شاهنشاه بن أیوب بن شاذی العالم العلامة المفنن المصنف السلطان الملک المؤید عماد الدین أبو الفداء بن الملک الأفضل نور الدین بن الملک المظفر تقی الدین بن الملک ... واشتغل فی العلوم وتفنن فیها وصنف التصانیف المشهورة منها التأریخ فی ثلاث مجلدات. قال ابن کثیر له فضائل کثیرة فی علوم متعددة من الفقه والهیئة والطب وغیر ذلک وله مصنفات عدیدة وکان یحب العلماء ویقصدونه لفنون کثیرة وکان من فضلاء بنی أیوب الأعیان منهم وذکر له الإسنوی فی طبقاته ترجمة عظیمة وقال کان جامعا لأشتات العلوم أعجوبة من أعاجیب الدنیا ماهرا فی الفقه والتفسیر والأصلین والنحو وعلم المیقات والفلسفة والمنطق والطب والعروض والتأریخ وغیر ذلک من العلوم شاعرا ماهرا کریما إلى الغایة صنف فی کل علم تصنیفا نفسیا أو تصانیف وتوفی فی المحرم سنة اثنتین وثلاثین وسبعمائة فجأة عن ستین سنة إلا ثلاثة أشهر وأیاما وقال الذهبی توفی کهلا وهو عجیب تصحف علیه سبعین بتسعین وتبعه الإسنوی. اسماعیل بن علی بن محمود ... دانشمند، علامه ، استاد فنون مختلف، نویسنده ... در علوم مختلف متخصص بود و کتاب‌های مشهوری نوشت؛ از جمله کتاب تاریخ که سه جلد است. ابن کثیر گفته: او دارای برتری‌های زیاد در علوم مختلف ؛ از جمله : فقه ، هیئت، طب و ... داشت . کتاب‌های زیادی نوشت ، علما را دوست داشت و علما برای یادگیری علوم مختلف پیش او می‌آمدند... . إبن قاضی شهبة ، أبو بکر بن أحمد بن محمد بن عمر (متوفای851هـ) ، طبقات الشافعیة ، ج 2 ص 256 ، تحقیق : د. الحافظ عبد العلیم خان ، ناشر : عالم الکتب - بیروت ، الطبعة : الأولى ، 1407هـ. 10. الرازی الشافعی (متوفاى604هـ):فخر الدین رازی مفسر نامدار اهل سنت در کتاب الشجرۀ المبارکه در شرح حال امام عسکری علیه السلام می‌نویسد: أما الحسن العسکری الإمام (ع) فله إبنان وبنتان ، أما الإبنان فأحدهما صاحب الزمان عجل الله فرجه الشریف ، والثانی موسى درج فی حیاة أبیه وأما البنتان ففاطمة درجت فی حیاة أبیها ، وأم موسى درجت أیضاًً. امام حسن عسکری، دو پسر و دو دختر داشت. اما دو پسر او یکی صاحب الزمان است و دیگری موسی که در زمان حیات پدرش از دنیا رفت. اما دخترانش یکی فاطمه و دیگری ام موسی بود که هر دو در زمان حیات پدرش از دنیا رفتند. الرازی الشافعی، فخر الدین محمد بن عمر التمیمی (متوفاى604هـ)، الشجرة المبارکة فی أنساب الطالبیة، ص78 ـ 79 .
شرح حال فخر رازیشمس الدین ذهبی در باره فخر رازی می‌نویسد: وفخر الدین الرازى العلامة أبو عبد الله محمد بن عمر بن حسین القرشی الطبرستانی الأصل الشافعی المفسر المتکلم صاحب التصانیف المشهورة ولد سنة أربع وأربعین وخمس مئة واشتغل على والده الإمام ضیاء الدین خطیب الرى صاحب محی السنة البغوی وکان ربع القامة عبل الجسم کبیر اللحیة جهوری الصوت صاحب وقار وحشمة له ثروة وممالیک وبزة حسنة وهیئة جمیلة إذا رکب مشى معه نحو الثلاث مئة مشتغل على اختلاف مطالبهم فی التفسیر والفقه والکلام والأصول والطب وغیر ذلک وکان فرید عصره ومتکلم زمانه ورزق الحظوة فی تصانیفه وانتشرت فی الأقالیم وکان ذا باع طویل فی الوعظ فبکى کثیرا فی وعظه فخر الدین رازی که اصلش از طبرستان و شافعی مذهب بود . او مفسر ، متکلم و صاحب کتاب‌های مشهوری است . هنگامی که راه می‌رفت، سی‌صد نفر از دانشجویان با گرایش‌های مختلف ؛ از جمله تفسیر ، فقه، کلام، اصول ، پزشکی و ... او را همراهی می‌کردند. او یگانه دوران و متکلم زمان خود بود ... الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى 748 هـ)، العبر فی خبر من غبر، ج 5 ص 18، تحقیق: د. صلاح الدین المنجد، ناشر: مطبعة حکومة الکویت - الکویت، الطبعة: الثانی، 1984. 11. صلاح الدین الصفدی (متوفاى764هـ):خلیل بن أیبک صفدی، یکی دیگر از بزرگان اهل سنت است که به ولادت حضرت مهدی علیه السلام تصریح کرده است . وی در الوافی بالوفیات می‌نویسد: الحجة المنتظر محمد بن الحسن العسکری بن على الهادی ابن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسى الکاظم بن محمد الباقر بن زین العابدین على بن الحسین بن علی بن أبی طالب رضى الله عنهم الحجة المنتظر ثانی عشر الأیمة الأثنی عشر هو الذی تزعم الشیعة انه المنتظر القائم المهدی وهو صاحب السرداب عندهم وأقاویلهم فیه کثیرة ینتظرون ظهوره آخر الزمان من السرداب بسر من رأى ولهم إلى حین تعلیق هذا التاریخ أربع مائة وسبعة وسبعین سنة ینتظرونه ولم یخرج ولد نصف شعبان سنة خمس وخمسین. حجت منتظر ، محمد بن الحسین العسکری ... دوازدهمین امام مذهب دوازد امامی است ... او در نیمه شعبان سال 255 به دنیا آمده است. الوافی بالوفیات، ج2، ص249.
همان طور که در ذیل کلام ذهبی گفتیم، مقصود ما از نقل کلام این گونه افراد نیست که آن‌ها حضرت مهدی را امام زمان خود می‌دانند و همان اعتقادی را دارند که ما داریم ؛ بلکه هدف ما از نقل کلام آن‌ها تنها تصریح آن‌ها به تولد امام زمان علیه السلام است که هیچ اشکالی در این قضیه نیست . شرح حال صفدی:شمس الدین ذهبی در باره او می‌نویسد: ( 107 ) خلیل بن أیبک الصفدی خلیل بن أیبک الإمام العالم الأدیب البلیغ الأکمل صلاح الدین أبو الصفاء الصفدی من موالی الأمیر الکبیر فارس الدین الألبکی ولد سنة تسع وتسعین وستمائة ( 699 ه 1300 ) وطلب العلم وشارک فی الفضائل وساد فی علم الرسائل وقرأ الحدیث وکتب المنسوب وسمع من یونس الدبابیسی وحمل عن أبی حیان وأبی الفتح الأندلسیین وکتب المنسوب وجمع وصنف والله یمده بتوفیقه سمع منی وسمعت منه له توالیف وکتب وبلاغة خلیل بن أیبک، پیشوا ، دانشمند، ادیب و ... بود الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى 748 هـ)، المعجم المختص بالمحدثین (معجم المحدثین)، ج 1 ص 91، تحقیق : د. محمد الحبیب الهیلة ، ناشر : مکتبة الصدیق - الطائف ، الطبعة : الأولى ، 1408هـ . 12. خیر الدین الزرکلی (متوفای1410هـ):خیر الدین زرکلی، یکی از دانشمندان معاصر وهابی است که تصریح به ولادت حضرت مهدی علیه السلام کرده است: محمد بن الحسن العسکری الخالص بن علی الهادی أبو القاسم ، آخر الأئمة الإثنی عشر عند الإمامیة ، وهو المعروف عندهم بالمهدی ، وصاحب الزمان ، والمنتظر ، والحجة وصاحب السرداب ، ولد فی سامراء ، ومات أبوه وله من العمر نحو خمس سنین. محمد فرزند حسن عسکری... آخرین امام از ائمه دوازدگانه در نزد شیعه است . او از دیدگاه شیعیان به مهدی، صاحب الزمان، منتظر ، حجت و صاحب سرداب مشهور است . او در سامرا به دنیا آمد و در هنگام وفات پدرش پنج سال داشته است. الأعلام قاموس تراجم لأشهر الرجال والنساء من العرب والمستعربین والمستشرقین ، ج6، ص80.
شرح حال زرکلیمحمد ناصر الدین ألبانی، دانشمند مشهور وهابی در باره زرکلی می‌نویسد: العلامة الزرکلی - وهو من أعلم من عرفنا فی العصر الحاضر بتراجم الأعلام قدیماً وَحَدِیثاً. علامه زرکلی ، آگاه‌ترین شخص نسبت به تراجم بزرگان گذشته و جدید است که من می‌شناسم. البانی ، محمد ناصر الدین ، متوفای 1420هـ) ، سلسلة الأحادیث الضعیفة والموضوعة وأثرها السیئ فی الأمة ، ج12، ص 924، ناشر : دار المعارف ـ الریاض. 13. ابومحمد الیافعی (متوفاى768هـ):وفیها وقیل فی سنة ستین توفى الشریف العسکرى الحسن بن على بن محمد ابن على بن موسى الرضى بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن على زین العابدین ابن الحسین بن على بن ابى طالب رضى الله تعالى عنهم أحد الائمة الاثنى عشر على اعتقاد الامامیة وهو والد المنتظر صاحب السرداب. در 260 هجری حسن بن العسکری ... از دنیا رفت . او یکی از ائمه دوازدگانه بنابر اعتقاد مذهب امامیه است . او پدر منتظر صاحب سرداب است. مرآة الجنان وعبرة الیقظان، ج2، ص81 .
شرح حال یافعی:ابن قاضی شهبه در کتاب طبقات الشافعیه می‌نویسد: 644 عبد الله بن أسعد بن علی بن سلیمان بن فلاح الشیخ الإمام القدوة العارف الفقیه العالم شیخ الحجاز عفیف الدین أبو محمد الیافعی الیمنی ثم المکی. عبد الله بن أسعد یافعی یمنی که بعدها ساکن مکه شد شیخ ، پیشوا ، رهبر ، عارف ، فقیه ، دانشمند و بزرگ حجاز بود. إبن قاضی شهبة ، أبو بکر بن أحمد بن محمد بن عمر (متوفای851هـ) ، طبقات الشافعیة ، ج 3 ص 95، تحقیق : د. الحافظ عبد العلیم خان ، ناشر : عالم الکتب - بیروت ، الطبعة : الأولى ، 1407هـ. و خالد بن عیسی بلوی در کتاب تاج المفرق می‌نویسد: وأکبر من لقیت به وأفضلهم وأعلمهم بالله تعالى وأزهدهم وأکملهم الشیخ الإمام الأوحد، ولى الله تعالى أبو محمد بن أسعد بن علی الیافعی، الیمنی الشافعی، رضی الله عنه هو أجل العلماء العابدین وأفضل الأولیاء الزاهدین، وأحفل الأدباء البلغاء الماجدین آثر الفقر عن الغنى، واختار الآخرة على الدنیا . بزرگترین، برترین و آگاه ترین شخص نسبت به خدای تعالی، زاهدترین و کامل ترین شخصی که ملاقات کردم، شیخ و پیشوای یگانه، ولی خدای تعالی ابو محمد بن أسعد بن علی یافعی یمنی و شافعی بود . او بزرگترین دانشمند با تقوا و برترین أولیاء زهدان بود ... البلوی ، خالد بن عیسى (متوفای765هـ)، تاج المفرق فی تحلیة علماء المشرق، ج1، ص 67 ، طبق برنامه الجامع الکبیر. 14. أحمد القرمانی الحنفی (متوفای1019هـ)احمد بن یوسف القرمانی دانشمندی که در دربار چهار تن از سلاطین عثمان خدمت کرده و در تمام جنگ‌های آنان علیه ایران و عراق و ... شرکت داشته، در کتاب أخبار الدول می‌نویسد: فی ذکر أبی القاسم محمد الحجة الخلف الصالح : وکان عمره عند وفاة أبیه خمس سنین ، أتاه الله فیها الحکمة کما أوتیها یحیى (ع) صبیاً ، وکان مربوع القامة ، حسن الوجه والشعر ، أقنى الأنف ، أجلى الجبهة .... وإتفق العلماء على أن المهدی هو القائم فی آخر الوقت ، وقد تعاضدت الأخبار على ظهوره ، وتظاهرت الروایات على إشراق نوره ، وستسفر ظلمة الأیام واللیالی بسفوره ، وینجلی برؤیته الظلم إنجلاء الصبح ، عن دیجوره ، ویسیر عدله فی الآفاق فیکون أضوء من البدر المنیر فی مسیره. شرح حال ابو القاسم محمد الحجۀ الخلف الصالح عمر او در هنگام وفات پدرش پنج سال بوده است . خداوند در کودکی به او حکمت آموخت، همان‌طوری که به حضرت یحیی در کودکی اعطا کرد . آن حضرت قامت چهارشانه، صورت و موی زیبا، بینی کشیده، پیشانی نورانی دارد. علما اتقاف دارند که مهدی همان کسی است که در آخر الزمان قیام می‌کند. أخبار الدول وآثار الأول ، ج1، ص353 ـ 354.
شرح حال قرمانی حنفیخیر الدین زرکلی در باره او می‌گوید: القرمانی ( 939 - 1019 ه = 1532 - 1610 م ) أحمد بن یوسف بن أحمد بن سنان القرمانی الدمشقی : مؤرخ منشئ ، حسن المحاضرة ، رقیق المعاشرة . ولد ونشأ فی دمشق وتولى فیها النظر فی وقف الحرمین . له التاریخ المعروف بتاریخ القرمانی واسمه ( أخبار الدول وآثار الأول - ط ) و ( الروض النسیم فی مناقب السلطان إبراهیم - خ ) ومات فی دمشق . احمد بن یوسف القرمانی الدمشقی، در تاریخ نوآوری داشت، خوش صحبت بود و معاشرت با او لذت داشت. در دمشق متولد و بزرگ شد و مسؤول نظارت بر وقف حرمین بود . کتاب تاریخ او معروف به تاریخ قرمانی است که اسم کتابش أخبار الدول و آثار الأول بود . الأعلام، خیر الدین الزرکلی، ج1، ص275 15. یحیی بن سلامه ﴿متوفای553هـ﴾أبو الفضل یحیى بن سلامة بن الحسین حصکفی یکی از بزرگان اهل سنت است که وجود حضرت مهدی علیه السلام را مفروغ عنه گرفته و در باره آن حضرت و سایر ائمه اهل بیت علیهم السلام شعر سروده است . ابن کثیر دمشقی سلفی پس از نقل غزل طولانی از او می‌نویسد: ثم خرج من هذا التغزل إلى مدح أهل البیت والأئمة الإثنی عشر رحمهم الله وسائلی عن حب أهل البیت هل أقر إعلانا به أم أجحد هیهات ممزوج بلحمی ودمی حبهم هو الهدى والرشد حیدرة والحسنان بعده ثم علی وابنه محمد وجعفر الصادق وابن جعفر موسى ویتلوه على السید أعنی الرضى ثم ابنه محمد ثم علی وابنه المسدد والحسن الثانی ویتلو تلوه محمد بن الحسن المفتقد ... فلا یظن رافضی أننی وافقته أو خارجی مفسد ... والشافعی مذهبی مذهبه لأنه فی قوله مؤید اتبعته فی الأصل والفرع معا فلیتبعنی الطالب المرشد إنی بإذن الله تاج سابق إذا ونی الظالم ثم المفسد پس از این غزل به مدح اهل بیت و ائمه دوازده گانه می‌پردازند و می‌گوید: ای کسی که از من در باره محبت أهل بیت سؤال می‌کنی که آیا آشکارا به آن اقرار می‌کنم یا منکر می‌شوم؟ بدان ! هرگز انکار نمی‌کنم، محبت آنان با گوشت و خون من آمیخته شده است . محبت آنان هدایت و رشد است . مقصود از اهل بیت، حیدر است و حسنین و ... دوازدهمین آنان حسن است که بعد از او محمد بن الحسن خواهد آمد که الآن غائب شده است. کسی گمان نکند که من رافضی شده و با آنان موافق هستم یا این که خارجی و فاسد هستم . مذهب من شافعی است؛ زیرا او در دیدگاهش تأیید شده است. من از شافعی در اصل و فرع پیروی می‌کنم ؛ پس هر کسی خواهان هدایت است از من پیروی کند... البدایة والنهایة ج14، ص154-155 .
شرح حال یحیی بن سلامهشمس الدین در کتاب سیر أعلام النبلاء در باره او می‌نویسد: 3 الحصکفی الإمام العلامة الخطیب ذو الفنون معین الدین أبو الفضل یحیى بن سلامة بن حسین بن أبی محمد عبد الله الدیاربکری الطنزی الحصکفی نزیل میافارقین تأدب ببغداد على الخطیب أبی زکریا التبریزی وبرع فی مذهب الشافعی وفی الفضائل مولده فی سنة ستین وأربع مئة تقریبا وولی خطابة میافارقین وتصدر للفتوى وصنف التصانیف وله دیوان خطب ودیوان نظم وترسل . الحصکفی، پیشوا، علامه، خطیب و استاد فنون مختلف بود. در بغداد نزد ابوزکریا تبریزی ادبیات خواند و متخصص مذهب شافعی شد. در شهر میافارقین متصدی خطبه نماز جمعه و صدور فتوا شد .. الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى 748 هـ)، سیر أعلام النبلاء، ج 20 ص 320، تحقیق : شعیب الأرناؤوط , محمد نعیم العرقسوسی ، ناشر : مؤسسة الرسالة - بیروت ، الطبعة : التاسعة ، 1413هـ . 16. ابن صباغ المالکی المکی ، (متوفای855هـ):علی بن محمد بن أحمد مشهور به ابن صباغ مالکی در کتاب الفصول المهمه تصریح به ولادت آن حضرت کرده و القاب او را شمرده است: ولد أبو القاسم محمد الحجه بن الحسن الخالص بسر من رأى لیلة النصف من شعبان سنة 255 للهجره ، وأما نسبه أباً وأماً فهو أبو القاسم محمد الحجه بن الحسن الخالص بن علی الهادی بن محمد الجواد بن علی الرضا بن موسى الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن علی بن أبی طالب (ع) ، وأما أمه فأم ولد یقال لها : نرجس خیر أمة ، وقیل : إسمها غیر ذلک ، وأما کنیته فأبو القاسم ، وأما لقبه فالحجه والمهدی والخلف الصالح والقائم المنتظر وصاحب الزمان وأشهرها المهدی. ابو القاسم محمد الحجۀ بن الحسن در نیمه شعبان سال 255هـ در سامرا به دنیا آمد. کنیه‌اش ابو القاسم و اسمش محمد الحجۀ بن الحسن است ... مادرش کنیز است که گفته‌اند اسمش نرجس خیر أمه بوده است . القابش : حجت ، خلف الصالح، قائم، منتظر صاحب الزمان و مشهورترین لقبش مهدی است. الفصول المهمة فی معرفة الأئمة، ص282.
شرح حال ابن صباغ مالکی:شمس الدین سخاوی در شرح حال ابن صباغ می‌نویسد: علی بن محمد بن أحمد بن عبد الله نور الدین الأسفاقسی الغزی الأصل المکی المالکی ویعرف بابن الصباغ . ولد من ذ الحجة سنة أربع وأربعین وثمانین وسبعمائة ونشأ بها فحفظ القرآن والرسالة فی الفقه ابن مالک وعرضهما على الشریف الرحمن الفاسی وعبد الوهاب بن العفیف الیافعی والجمال ابن ظهیر وقربیه أبی السعود النووی وعلی بن محمد بن أبی بکر الشیبی ومحمد ابن سلیمان بن أبی بکر البکری ، وأجاز له وأخذ فی الفقه عن أولهم والنحو عن الجلال عبد الواحد المرشدی وسمع على الزین المراغی سداسیات الرازی وکتب بخط الحسن وباشر الشهادة مع إشراف على نفسه لکنه کان ساکنا مع القول بأنه تاب وله مؤلفات منها الفصول المهمة لمعرفة الأئمة وهم اثنا عشر والعبر فیمن شفه النظر ، أجاز لی . ومات فی ذی القعدة وخمسین ودفن بالمعلاة سامحه الله وإیانا. علی بن محمد ... که اصالتا اهل غزه بود، ساکن مکه و مالکی مذهب و مشهور به این صباغ است. در مکه بزرگ شد، قرآن و رساله‌ای را در فقه امام مالک حفظ کرد و آن را بر شریف الرحمن فاسی و عبد الوهاب بن عفیف یافعی و ... عرضه کرد... او کتاب‌های مختلفی دارد که از جمله آن‌ها کتاب فصول المهمۀ در شناخت ائمه دوازدگانه است ... السخاوی، شمس الدین محمد بن عبد الرحمن (متوفاى902هـ)، الضوء اللامع لأهل القرن التاسع ، ج 5 ص 283، ناشر : منشورات دار مکتبة الحیاة – بیروت. 17. شیخ عبد المعطی أبا کثیر مکی (متوفای989هـ):عبد القادر عیدروسی در کتاب النور السافر شعری را از شیخ عبد المعطی می‌نویسد که در آن اسم حضرت را می‌آورد و می‌گوید که در رفع گرفتاری خواندن این شعر را تجربه کرده است: قال وقد جربتهما للفرج بعد الشدة مفیدة ومنه فی الإثنی عشر الأئمة بالمصطفى وعلى البتول وبالسبطین ثم علی والباقر العلم جعفر وموسى علی والجواد کذا علی الحسن وکذا المهدی ذی الشیم . من این دو شعر را در هنگام رفع گرفتاری تجربه کرده و مفید دیده‌ام . یکی از این شعرها در باره ائمه دوازده گانه است : به حق مصطفی، بتول ... و همچنین به حق مهدی که خالی بر گونه دارد. تاریخ النور السافر عن أخبار القرن العاشر ، ص479ـ481.
شرح حال عبد المعطی أبا کثیر المکی:عیدروسی در شرح حال او می‌نویسد: سنة تسع وثمانین بعد التسعمائة ( 989 ) ه وفی لیلة الثلاثاء لثلاث بقینمن ذی الحجة سنة تسع وثمانین توفی الشیخ الفاضل المحدث المعمر عبد المعطی بن الشیخ حسن بن الشیخ عبد الله أبا کثیر المکی ثم الحضرمی بأحمد آباد وکان مولده فی رجب سنة خمس وتسعمائة وکان من الأدباء الفاضلین والشعراء المصقعین ولد بمکة ونشأ بها ولقی جماعة من العلماء الفاضلین وشارک فی المنقول والمعقول وتفنن فی کثیر من العلوم. در سال 989هـ و در شب سه شنبه 28 ذی الحجه سال 989هـ شیخ فاضل و محدث سالخورده عبد المعطی بن شیخ حسن مکی در احمد آباد از دنیا رفت . او از ادیبان فاضل و از شعرای بلند آوازه بود . در مکه به دنیا آمد و در همان جا بزرگ شد. گروهی از علمای فاضل را ملاقات کرد و عالم علوم عقلی و نقلی بود و در بسیاری از علوم متخصص شد. النور السافر ج 1 ص 326 18. محمد أمین السویدی (1246هـ):شیخ أبو الفوز محمد أمین السویدی از علمای اهل سنت در قرن سیزدهم در کتاب سبائک الذهب به ولادت آن حضرت تصریح کرده است: محمد المهدی : وکان عمره عند وفاة أبیه خمس سنین ، وکان مربوع القامة ، حسن الوجه والشعر ، أقنى الأنف ، صبیح الجبهة ، وزعم الشیعة أنه غاب فی السرداب بسر من رأى والحرس علیه ... محمد المهدی که عمر او در هنگام وفات پدرش پنج ساله بود، اندام چهار شانه داشت، صورت و موهای زیبا ، بینی کشیده و پیشانی نورانی داشت . سبائک الذهب فی معرفة قبائل العرب، ص346.
البته ایشان نیز همانند اسلاف خود پس از اعتراف به تولد حضرت مهدی علیه السلام مطالب دروغ دیگری مثل قضیه سرداب و ... را می‌افزاید و اشکالاتی به عقیده شیعه می‌گیرد . و همان طور که پیش از این گفتیم، آن چه برای ما مهم است اعتراف آن‌ها به تولد حضرت مهدی است؛ سایر اشکالات و دروغ‌های آن‌ها در جای دیگر پاسخ داده شده است. شرح حال السویدیالشیخ أبو الفوز محمد أمین السویدی أحد کبار الکتبة فی بغداد وله مؤلفات جلیلة فی عدة فنون منها کتاب سبائک الذهب فی معرفة أنساب العرب الذی نشر بالطبع وقد مر لنا وصفه وکتاب الجواهر والیواقیت فی معرفة القبلة والمواقیت. وکتاب رد على الرافضة. شیخ أبو الفوز محمد أمین سوید یکی از نویسندگان بزرگ در بغداد بود که کتاب‌های گرانسنگی در علوم مختلف نگاشت که از جمله آن‌ها کتاب سبائک الذهب فی معرفۀ أنساب العرب است . و همچنین کتابی در رد رافضی‌ها نوشته است. رزق الله بن یوسف بن عبد المسیح بن یعقوب شیخو (متوفای1346هـ) ، تاریخ الآداب العربیة ، ج1، ص 49 ، طبق برنامه الجامع الکبیر إسماعیل باشا بغدادی در کتاب هدیۀ العارفین او را یکی از علمای شافعی خوانده است: السویدی. أبو الفوز محمد امین بن الشیخ علی بن محمد سعید البغدادی الشافعی المعروف بالسویدی توفی راجعا عن الحج بالبریدة من قرى نجد سنة 1246 ست البغدادی ، إسماعیل باشا (متوفای1339هـ) ، هدیة العارفین أسماء المؤلفین وآثار المصنفین ، ج 6 ص 364، ناشر : دار الکتب العلمیة – بیروت، 1413هـ ـ 1992م. 19. محمد بن یوسف الکنجی (متوفای 658هـ):محمد بن یوسف گنجی شافعی در کتاب کفایۀ الطالب در شرح حال امام عسکری علیه السلام می‌نویسد: وهو الإمام بعد الهادی ، مولده بالمدینة فی شهر ربیع الآخر سنة إثنین وثلاثین ومأتین وقبض یوم الجمعة لثمان خلون من شهر ربیع الأول سنة ستین ومأتین له یومئذ ثمان وعشرون سنة ودفن فی داره بسر من رأى فی البیت الذی دفن فیه أبوه ، وخلف إبنه وهو الإمام المنتظر. او بعد از امام هادی به امامت رسید در ربیع الثانی سال 232 به دنیا آمد ... پس از خود فرزندی را به جای گذاشت که او امام منتظر است. کفایة الطالب ، ص 458.
شرح حال گنجی شافعیخلیل بن أیبک صفدی در شرح حال گنجی شافعی می‌نویسد: الفخر الکنجی محمد بن یوسف بن محمد بن الفخر الکنجی نزیل دمشق عنی بالحدیث وسمع ورحل وحصل کان إماما محدثا لکنه کان یمیل إلى الرفض... محمد بن یوسف گنجی، ساکن دمشق بود و به علم حدیث توجه داشت و برای شنیدن آن مسافرت و تحصیل می‌کرد. او پیشوا و محدث بود؛ اما به طرف رافضی‌ها تمایل داشت... الصفدی، صلاح الدین خلیل بن أیبک (متوفاى764هـ)، الوافی بالوفیات، ج 5 ، ص166 ، تحقیق أحمد الأرناؤوط وترکی مصطفى، ناشر: دار إحیاء التراث - بیروت - 1420هـ- 2000م. 20. تذکره الهاشمی:برخی از اهل سنت ایرانی که ساکن امارات هستند و خود را سید و منتسب به رسول خدا صلی الله علیه وآله می‌دانند، کتابی با عنوان «تذکره الهاشمی» چاپ کرده‌اند که در این کتاب نیز تصریح شده است که حضرت امام عسکری علیه السلام فرزندی به نام محمد داشته است: تولد امام زمان در 15 شعبان سال 255 هجری فرزند امام حسن عسکری اسم مادر نرجس. تذکره الهاشمی نسب السادات الحسینی ص 185
عقیل هاشمی کارشناس شبکه کلمه خبیثه در برنامه زنده همین کتاب را در دست خود گرفته بود و ادعا می‌کرد که نسب او نیز در این کتاب آمده است . هر چند که به اقرار معروفترین نسب شناسان بخشی که در این کتاب مرتبط با نسب خاندان وی می‌شود تحریف شده و چنین نسبی در تاریخ وجود ندارد. ************* البته کتاب‌های دیگری نیز وجود دارد که تصریح کرده‌اند حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به دنیا آمده است که ما به همین اندازه اکتفا کرده و ان شاء الله در فرصت مناسب افراد دیگری را نیز به این فهرست خواهیم افزود. | ||
