قسمتى از اسامى مبارک حضرت مهدی موعود را که با الفاظ مختلفى در بسیارى از کتب مذهبى اهل ادیان و ملل مختلف جهان آمده است، از نظر خوانندگان گرامى مى گذرانم.
«صاحب» در صحف ابراهیم(علیه السلام)
«قائم» در زبور سیزدهم;
«قیدمو» در تورات به لغت ترکوم;
«ماشیع» (مهدى بزرگ) در تورات عبرانى;
ـ «مهمید آخر» در انجیل;
ـ «سروش ایزد» در زمزم زرتشت;
«بهرام» در ابستاق زند و پازند;
ـ «بنده یزدان» هم در زند و پازند;
ـ «لند بطاوا» در هزار نامه هندیان;
«شماخیل» در ارماطس;
«خوراند» در جاویدان;
«خجسته» (احمد) در کند رال فرنگیان;
ـ «خسرو» در کتاب مجوس;
ـ «میزان الحق» در کتاب اثرى پیغمبر;
«پرویز» در کتاب برزین آذر فارسیان;
ـ «فردوس اکبر» در کتاب قبروس رومیان;
ـ «کلمةُ الحقّ» در صحیفه آسمانى;
ـ «لِسانِ صدق» هم در صحیفه آسمانى;
ـ «صمصام الاکبر» در کتاب کند رال;
ـ «بقیة اللّه» در کتاب دوهر;
ـ «قاطع» در کتاب قنطره;
«منصور» در کتاب دید براهمه;
«ایستاده» (قائم) در کتاب شاکمونى;
«ویشنو» در کتاب ریگ ودا;
«فرخنده» (محمّد) در کتاب وشن جوک;
«راهنما» (هادى و مهدى) در کتاب پاتیکل;
ـ «پسر انسان» در عهد جدید (اناجیل و ملحقات آن);
«سوشیانس» در کتاب زند و هومو من یسن، از کتب زردتشیان;
ـ در کتاب «شابوهرگان» کتاب مقدس «مانویه» ترجمه «مولر» نام «خود شهر ایزد» آمده که باید در آخر الزمان ظهور کند، و عدالت را در جهان آشکار سازد;
30 ـ «فیروز» (منصور) در کتاب شعیاى پیامبر.( النجم الثاقب، ص 31 ـ 70، کتاب یأتی على الناس زمان، ص 708 ـ 711، اقوال الائمه، ج 1، ص 329، او خواهد آمد، ص 64 ـ 70 و الزام الناصب ج 1، ص 481 ـ 491 )
اسامى مقدّسى چون: «صاحب، قائم، قاطع، منصور و بقیة اللّه» که در کتب مذهبى ملل مختلف آمده است، از القاب خاصّ وجود مقدّس حضرت حجّت بن الحسن العسکرى ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشریف ـ است که در بیشتر روایات اسلامى، به آنها تصریح شده و ائمّه معصومین(علیهم السلام) در اکثر روایات، از آن حضرت به عنوان «صاحب»، «قائم» و «بقیة اللّه» یاد کرده اند. و این خود بیانگر این واقعیّت است که موعود همه اُمّتها و ملّتها همان وجود مقدّس منتظر غایب، حضرت حجّت بن الحسن العسکرى (علیه السلام) است.