نام همسر ایوب (ع) ، « رحیمه » (س) دختر ابراهیم بن یوسف بن یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم (ع) می باشد . برخی می گویند اسم وی « لیا » یا « رُحمه » می باشد . وی از جمله زنانی است که به نام او در قرآن اشاره شده است ( سوره ص ، آیه 44 ) . از زنان مجللّه روزگار ، در عصمت و عفت و حیا و مودت و صبر در بلا در طول مدت بیماری شوهر کم نظیر بود . جزء نادر زنان جهان است که مدت طولانی در پرستاری شوهرش با تمام توان استقامت نموده و خم به ابرو نیاورده است و ثابت نمود که برخی از زنان ، انسانهای باوفا و نمک شناس و الگوی مقاومت به حساب می آیند .
آنچه که دلالت بر کمال فضل و دانش علیا مخدّره رحیمه (س) می نماید ، روایتی است که علامه مجلسی از ابن بابویه نقل کرده که : چون بلا از هر جهت بر ایوب (ع) سخت شد ، زنش رحیمه (س) صبر کرد بر محنت آن حضرت و ترک خدمت او نکرد . پس شیطان رجیم حسادت ورزید به خدمت کردن همسر ایوب (ع) بر همسرش ، لذا به نزد او آمد و گفت : مگر شما از آل یعقوب (ع) نیستی ؟ گفت : چرا ! شیطان گفت : پس چیست این مشقت و بلا که من شما را در آن می بینم ؟!
آن عالمه صابره در جواب گفت : خدا به ما چنین کرده است که ما را به فضل خود ثواب دهد ، در وقتی که به فضل خود عطا کرد و پس گرفت ، تا ما را امتحان کند و ثواب دهد ، آیا دیده ای انعام کننده ای بهتر از او ؟ پس بر عطایش او را شکر و بر ابتلایش او را حمد می کنیم . پس برای ما دو فضیلت را با هم جمع کرد که به توفیق و یاری او :
1. در نعمتش شاکر باشیم ،
2. در بلای او ، صابر باشیم .
شیطان هر چه شبهه بر او القاء کرد ، رحیمه (س) به قوّت ایمان ، همه را جواب گفت . ابن عباس می گوید : خداوند متعال جوانی را به همسر ایوب (ع) باز گردانید بطوری که برای او 26 پسر به دنیا آورد . هم چنین ایوب (ع) دارای هفت پسر و هفت دختر بود که همگی از دنیا رفته بودند اما خداوند بار دیگر آنها را به دامان ایوب (ع) و رحیمه (س) بازگردانید .
در سرداب مقدس حرم حضرت ابوالفضل (ع)
آب در سرداب مقدس حرم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام
آیت الله العظمی حکیم قدس سره از علمای بزرگ و مراجع بنام تقلید بود که سالها زعامت حوزه کهنسال نجف را به عهده داشت و در راه نگهبانی از دین خدا رنجها به جان خرید.
آیت الله سید عباس کاشانی حائری در مورد حضرت ابوالفضل علیه السلام و سرداب و قبر مطهرش داستانی را در خدمت این مرجع بزرگوار مشاهده کرده که اینگونه نقل کرده است :
« روزی در بیت آیت الله حکیم بودم که کلیددار آستان مقدس حضرت ابوالفضل علیه السلام تلفن کرد و گفت: سرداب مقدس حضرت ابوالفضل علیه السلام را آب گرفته و بیم آن می رود که ویران گردد و به حرم مطهر و گنبد و مناره ها نیز آسیب کلی وارد شود شما کاری بکنید . آیت الله حکیم فرمودند: من جمعه خواهم آمد و هر آنچه در توان دارم انجام خواهم داد.
آنگاه گروهی از علمای نجف از جمله اینجانب به همراه ایشان به کربلا و به حرم مطهر حضرت ابوالفضل علیه السلام رفتیم. آن مرجع بزرگ برای بازدید به طرف سرداب مقدس رفت و ما نیز از پی او آمدیم . اما همین که چند پله پایین رفتند دیدم نشست و با صدای بسیار بلند که تا آن روز ندیده بودم شروع به گریه کرد. همه شگفت زده و هراسان شدیم که چه شده است؟
من گردن کشیدم و دیدم شگفتا منظره عجیبی است که مرا هم گریان ساخت. منظره این بود :
دیدم قبر شریف ابوالفضل علیه السلام در میان آب بسان جایی که از هر سو به وسیله دیوار بتونی بسیار محکم حفاظت شود در وسط آب قرار دارد اما آب آن را نمی گیرد درست همانند قبر سالارش حسین علیه السلام که متوکل بر آن آب بست اما آب به سوی قبر پیشروی نکرد و آنجا را حایر حسینی نامیدند. سلام خدا بر او و سالارش حسین علیه السلام.
نحوه شهادت حضرت زکریا (علیه السلام ) :
امام صادق (ع) فرمود : وقتی قوم زکریا (ع) تصمیم گرفتند آن حضرت را به جرم مبارزه با بت پرستى به قتل برسانند ، آن حضرت فرار کرد و آنها به دنبالش
دویدند تا دستگیرش نمایند، آن حضرت نزدیک درختى رسید ، درخت باز شد و به حضرت زکریا (ع) پناه داد و سپس بسته شد . قوم گنهکار تا پاى درخت آ
مدند ، ولى حضرت زکریا (ع) را نیافتند . ابلیس در میان آنها آمد و گفت : زکریا داخل این درخت است .
نظر به اینکه آنها درخت را پرستش مى کردند، گفتند : آن را قطع نکنید بلکه بشکافید. آن را شکافتند و بدن مقدس حضرت زکریا (ع) را نیز همراه آن درخت
متلاشى کردند و آن حضرت به شهادت رسید و این خود دلیل متقنی است که پیامبران تا سر حد شهادت ، با شرک و انحراف مبارزه مى نمودند .
20. شناسنامه حضرت یوشع علیه السلام
در قرآن به صراحت از یوشع (ع) نامی برده نشده ولی طبق روایات متعدد و گفتار مفسران وی همان کسی است که خداوند در قرآن ( سوره کهف ، آیه 60 ) در ماجرای ملاقات موسی و خضر (ع) او را همراه و دوست موسی (ع) معرفی کرده و از او تعبیر به « فتاه » نموده است .
« یوشع بن نون » مرد با ایمان و شجاع و رشید بنی اسرائیل است که پس از موسی (ع) به پیامبری مبعوث شد . در یکی از روزها موسی (ع) وی را به حضور طلبیده و او را وصی و جانشین خود قرار داد و به پیروانش گفت : « از یوشع (ع) پیروی نمایید . » بعد از موسی (ع) سه نفر از پادشاهان به ترتیب ، زمام امور را بدست گرفته و یوشع (ع) را از حقش محروم ساختند و آزار و اذیت ها به وی رساندند تا اینکه پادشاهان هلاک شدند و سرانجام یوشع (ع) به خلافت رسیده و زمام امور را به دست گرفت .
ولی دو نفر منافق ، صفورا زن حضرت موسی (ع) را فریب داده ، سر به شورش برداشته و با یوشع (ع) به نبرد پرداختند در حالی که یکصد هزار نفر نیروی رزمی فراهم کرده بودند ، شکست خورده و هفتاد هزار نفرشان تار و مار گشته و سی هزار نفر پا به فرار گذاشتند . در این نبردها که صفورا دختر شعیب (ع) و همسر موسی (ع) بر زرّافه سوار بود و سپاه منافقین را رهبری می کرد به اسارت سپاه یوشع (ع) درآمد ولی یوشع (ع) او را عفو نموده ، آزاد ساخت و گفت : در قیامت پیامبر خدا موسی (ع) را ملاقات نموده و از تو به وی شکایت خواهم کرد . جمعی از یاران یوشع (ع) گفتند : صفورا را آزاد نکن ، او را به جرم آتش افروزی به هلاکت برسان ، ولی یوشع (ع) گفت : او همسر موسی (ع) است ، من به احترام آن حضرت او را عفو نمودم .
منقول است : صفورا وقتی کلام یوشع (ع) را شنید ، گفت : واویلا ، والله که اگر بهشت را برای من مباح کنند که داخل شوم ، هر آینه شرم خواهم کرد که در آنجا پیغمبر خدا موسی (ع) را ببینم و حال آنکه پرده او را دریدم و بعد از او بر وصیش یوشع (ع) خروج کردم .
یوشع (ع) بعد از موسی (ع) 30 سال زنده بود ( برخی 27 سال ذکر کرده اند ) و راه او را ادامه داد و بر همه سرزمین شام مسلط شد . سرانجام در سن 120 سالگی از دنیا رفت و « کالب بن یوفنا » را بعد از خود ، وصی و خلیفه گردانید .
منبع : مجموعه کامل قصه های قرآن
6. شناسنامه حضرت صالح علیه السلام
حضرت صالح (ع) از پیامبران عظیم الشأنی است که نام مبارکش در کلام الله مجید 9 بار آمده است . سور و آیاتی که نام صالح (ع) در آنها ذکر شده عبارتند از : سوره اعراف آیات 73 ، 75 ، 77 و سوره هود آیات 61 ، 62 ، 89 و سوره شعراء آیه 142 .
از حیث زمان بعد از نوح (ع) و قبل از ابراهیم (ع) بوده است . آن حضرت 2973 سال بعد از هبوط آدم (ع) به دنیا آمد و بر قوم ثمود مبعوث گردید . ثمود ، نام یکی از نواده های حضرت نوح (ع) است که قبیله صالح (ع) بنام او نامگذاری شده است . قوم ثمود ، امتی از عرب بودند که پس از قوم عاد بوجود آمدند و در سرزمین وادی القری (بین مکه و شام) در شهر حِجر ( که هم اکنون بعضی از آثار آن شهر در میان تخته سنگهای عظیم دیده می شود ) می زیستند و از قبائل مختلف تشکیل شده بودند و همچون قوم عاد در بت پرستی ، فساد ، ظلم و طغیان غوطه ور بودند و در زندگیشان جز انحراف و گمراهی ، چیز دیگری دیده نمی شد . آنها در ظاهر دارای تمدن پیشرفته و شهرها و آبادی های محکم بودند و از قطعه های عظیم سنگهای کوهی ، ساختمان می ساختند و برای حفظ خود ، پناهگاههای استواری ساخته بودند و در شهر حجر دارای امکانات وسیع مادی و تشکیلات پر زرق و برق بودند ، از اینرو آنها را « اصحاب الحجر » می نامند .
قطب راوندی گفته است : او از نواده های سام بن نوح است ، بدین ترتیب : « صالح بن ثمود بن عاثر بن ارم بن سام بن نوح » . حضرت صالح (ع) در شانزده سالگی به پیامبری مبعوث گشت و تا سن 120 سالگی در میان قومش به ارشاد آنها پرداخت ولی جز اندکی به او ایمان نیاوردند . آن حضرت 280 سال عمر کرد و قبرش در نجف اشرف یا بین حجرالاسود و مقام ابراهیم (ع) در کنار کعبه قرار دارد . در بخش آغازین گورستان وادی السلام بنا به روایتی حضرت هود و صالح (ع) مدفونند .
منبع : مجموعه کامل قصه های قرآن